این که میخواهم بگویم یک نظر کاملا شخصی است و نمی گویم که کسی بپذیرد. اما صادقانه بگویم کتابهای از نوع علم و دانش و حتی کتابهای پر از نکته های نغز و جملات پر مغز را کتابهای درجه دو می دانم. درست مثل حسی که نسبت به کتابهای درسی دوران مدرسه دارم. البته که این کتابها بد نیستند و وجودشان بسیار نیز لازم است. اما نه بعنوان خوراک و انگیزه کتابخوانی آدم ها.

کتاب برای من یعنی داستان. یعنی هیجان و غافلگیری. یعنی همدلی کردن و نگران شدن برای شخصیت ها و دلتنگی برای آنها وقتی که آخرین صفحه را می خوانم. (داخل پرانتز بگویم که البته داستان هم خوب و بد دارد. شاید بعدا درباره این هم حرف زدم)

پس اگر می خواهید کتابخوان شوید علم و دانش را فراموش کنید و دنبال لذت بردن باشید. سعی کنید مزه کتاب خواندن بیاید زیر دندان تان. شاید اینگونه عالم و دانشمند نشدید. اما شک نکنید که آدم مهربان تری خواهید شد.

منبع : virgool.io