و با این واقعیت جدید و با در نظر گرفتن زمینه کسانی که هستند و چه کسانی هستند و چه کسانی می خواهند / نیاز به آنها داشته باشند، من فکر نمی کنم اشتباهی باشد که در مورد چگونگی پرداختن به آن دوام آورند.

هر زمان که این احساس به من برسد، شاید کتابهای کتابی با اواسط هشت ضلعی و سخنرانیهای 500 هزار دلاری در خورشید در مریخ، کمی گاو باشد، یادآور روز باراک اوباما به عنوان رئیس جمهور انتخاب شده است. و من یادم میآید که در طول سخنرانی پذیرفتهش احساس ترس و اضطراب میکردم و میترسیدم که او و میشل در طی آن کشته شوند، و من یادم میآید که این احساس در طول ریاست جمهوری او چگونه ادامه داشته باشد. و پس از آن من به واشنگتن واکنش آمریکا به اجلاس آبجو لعنتی را به یاد می آورم. و سپس من به یاد می آورم جو ویلسون فریاد "شما دروغ!" در او. و سپس به یاد می آورم که همه زخمی ها بر آنها غلبه کرده اند و این که چگونه بی احترامی آنها به این مساله رایج شده است، آن را تبدیل به ذهنی و تسلیح در جنبش های سیاسی و مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری کرد. و سپس من در مورد اینکه چگونه باید از طریق همه اینها احساس کرد، فکر می کنم. و این که چگونه آنها باید در حال حاضر احساس کنند وقتی که دانستند که آمریکا دوستشان دارد، آنها را به اندازه کافی نفرین می کند تا دونالد ترامپ رئیس جمهور آن را انتخاب کند. و هنگامی که این خاطرات رخ می دهد، دیوانگی شروع به خلق و خوی می کند، همانطور که من از آن می خواهم که این کشور را خشک کند. اگر آنها شایستگی این را ندارند که این گلدان سفید سفید را به یک کتاب تبدیل کنند، پس چه کسی فاک می کند؟

و با این کار، می خواهم به مورین کالاهان از نیویورک پست و هر فرد دیگری که با پول شمارش پول اوباما پول میگیرد به پشت سر هم بکشد، فریاد بزنم و جیبم را بسازم. صرفه جویی در خود عدالت خود را برای جداول شکرگزاری و قفسه های پاتاگونیا خود را. آنها شما را نمی فهمند و وانمود نکنید به آنچه که ممکن است "فقیرترین شیکاگو امروز" بدهد، توجه کنید، زمانی که تنها زمانی که شما در مورد افراد فقیر یا افراد سیاه پوست در مورد استفاده از آنها و ما به عنوان دستگاه های تحویل شرمساری می پردازید.

من دیگر چیزی برای گفتن در مورد این در حال حاضر ندارم. خداحافظ!